Ik ben opgeleid tot en werkzaam als gedragsdeskundige voor honden. Regelmatig loop ik in m’n werk tegen het volgende aan: mensen kiezen een herplaatshond, al dan niet uit het buitenland, en hebben dan een liefdevol en gezellig plaatje in gedachten. Begrijpelijk en zeker niet verkeerd.

Echter…
Niet iedereen realiseert zich:
* dat een hond/dier tijd nodig heeft, soms heel veel tijd, om te wennen,
* dat dingen stapsgewijs gaan, in het tempo van de hond,
* dat een hond niet standaard prima aan de lijn loopt, zonder te trekken en ook niet meteen los kan (omdat de hond anders zo trekt),
* dat een hond niet meteen alleen thuis kan blijven,
* dat het soms zoeken is naar het juiste eten: een hond kan een slechte eter zijn i.v.m. gebitsproblemen, stress, het voor de betreffende hond verkeerde voer etc. Dit is niet ‘verwend gedrag’,
* dat een herplaatshond misschien niet meteen zindelijk is, omdat deze het niet geleerd heeft, of door de overgang naar een nieuw huis, of, als de hond wat meer gaat/durft te eten, de hond ‘plots’ extra onzindelijk wordt, omdat deze gewoonweg meer voeding binnenkrijgt,
* dat een herplaatshond lichamelijk/geestelijk trauma kan hebben, waarbij hulp nodig is, wat kosten met zich meebrengt.

‘Plots’ ander gedrag?
En, gaandeweg komt het karakter en de persoonlijkheid van de hond naar boven. Het is goed mogelijk dat een hond de eerste dag/de eerste paar dagen oververmoeid en/of overwhelmed is en dan ‘lekker makkelijk en rustig’ lijkt, en dat ‘plotseling’ ander gedrag ontstaat. Soms na een paar dagen, soms na een lange(re) tijd.

Dit zijn slechts een paar voorbeelden, ik kan nog meer opnoemen, maar het punt dat ik wil maken is het volgende:

Verwacht of verrast?
Als iemand geen ‘verassingspakketje’ zoekt, dan is het handiger om een andere hond te kiezen, of misschien wel helemaal geen hond, in plaats van bijv. voor een jachthond van 5 jaar met een flinke rugzak. Of, als iemand een hond zielig vindt omdat deze zwaar vermagerd in het asiel zit, bedenk dan dat de adoptie van deze hond, misschien wel meer voeten in de aarde heeft dan brokken geven van merk A of B en gaan wandelen.

Heftiger reageren
Tevens geldt dat als een hond lichamelijk/geestelijk uit balans is, deze vaak weinig nodig heeft om (extra) uit evenwicht te raken. Het lichaam staat 24/7 op spanning, komt er extra spanning bij, dan loopt het glaasje al snel over. De hond zal dan heftig(er) reageren op vrij normale gebeurtenissen, uit het dagelijks leven. Die spanning is niet altijd voor iedereen zichtbaar, waardoor dingen ‘opeens’ slechter gaan.

Tijd, energie en meer
Het kost tijd, energie, geduld en meestal geld om dit bij te sturen. Daarnaast geldt dat de hond misschien wel nooit kan voldoen aan het plaatje dat de eigenaar in gedachten had. Gewoonweg omdat een hond geen alleskunner is.

Eerlijk kijken en meebewegen
Ik bedoel hier niet mee te zeggen dat ik adoptie van een herplaatshond afraad. Absoluut niet. Mijn huidige hond Lófi is een herplaatshond, Lex was een herplaatshond en Guus was een herplaatskat. Het is echter wel goed om te kijken wat bij je leven past, realistisch kijken, samen met aanpassen en meebewegen daar waar nodig.

Hmmm, ok, en een pup dan?
En pup is ook geen onbeschreven blad, ook niet als deze van bijv. een fokker komt, dus in feite geldt ook daarvoor: het kost tijd, energie, geduld etc. en ook daar kan het anders lopen dan verwacht.

©Tekst: Michelle Vrolijk
©Foto: Ingrid den Boer, Michelle Vrolijk en Lex, de herplaatshond uit Griekenland